Stichting Gods Liefde Maakt Vrij

Bevrijd van de angst voor afwijzing

Ongeveer een jaar geleden ben ik bij ‘Gods liefde maakt vrij’ geholpen. Het was een heel intensieve maar zeer bemoedigende periode. We hebben eigenlijk heel mijn leven doorgesproken en ook doorgebeden (of hoe je dat ook noemt).
Door over allerlei gebeurtenissen en gevoelens te praten kwam ik erachter dat er veel negatieve gedachten over mijzelf en anderen zijn ontstaan die ik ook ben gaan geloven. Zo ontstond mijn eigen waarheid over mijzelf en over anderen. Niet zo’n positieve waarheid…. Logisch dat ik ook weer op een daarbij behorende manieren ben gaan reageren. Zo was ik bijvoorbeeld erg bang geworden om afgewezen te worden. Ik kwam erachter dat ik door die angst altijd ben gaan doen wat anderen wilden dat ik deed. Dan zouden ze altijd tevreden over mij zijn en me niet afwijzen, zo dacht ik. Tegelijk was ik natuurlijk nooit tevreden over mijzelf. Logisch eigenlijk want ik deed dus zelden wat ik zelf het liefst wilde. Ik was altijd bang om eigen keuzes te maken. Dat had ik thuis ook niet geleerd. Ik koos wat mijn vader, moeder, de kerk, en later mijn man of mijn kinderen of vrienden wilden.

Ik schrok toen ik erachter kwam hoeveel boosheid ik had naar veel mensen om me heen. Waarom hielden ze nooit rekening met mij? Waarom deden zij wel hun ding. Ik was jaloers op hun keuzevrijheid geworden. Het voelde alsof zij mij niet belangrijk genoeg vonden... en daar had je weer dat gevoel van afwijzing… Nu zie ik dat ik daar zelf een grote rol in speel. Wanneer ik zelf niet laat merken wat ik voel of wil of nodig heb, kunnen zij er ook geen rekening mee houden.

Heel belangrijk voor mij was dat ik tijdens de gesprekken zowel de erkenning voor de pijn van afwijzing kreeg als ruimte voor het verwerken van het nieuwe inzicht over mijn eigen aandeel. Dit was een moeilijk gedeelte. De diepte van de angst kwam in beeld. Ik begon te voelen waarom ik dingen niet deelde en zag tegelijk dat het wel de enige oplossing was voor de toekomst. Het was een uitnodiging om kwetsbaar te zijn, mijn hart te laten zien en het risico te nemen dat mensen inderdaad soms aan me voorbij of over me heen zullen lopen. Net als bij Jezus… Hij kent mijn pijn en mijn eenzaamheid en Hij droeg het!

Het was (en is nog) confronterend en bevrijdend. Ik kon geen slachtoffer meer blijven. Troost en bemoediging zijn woorden die me bij zijn gebleven in dit confronterende proces. Ik kreeg opeens ook verantwoordelijkheid over hoe de dingen in mijn leven waren gegaan. Het mooie is, dat alles altijd met zoveel liefde en begrip is besproken dat ik me altijd zo veilig heb gevoeld dat ik al mijn gevoelens kon uiten. We hebben veel gebeden en Jezus liefde, genade en vergeving waren in elk gesprek. Daardoor kon ik anderen en ook mijzelf vergeven. Er is veel herstel gekomen en ook nu nog is dat proces aan de gang. God laat niet los wat zijn hand begon! Hij zal het ook afmaken.

Ik leer langzaam aan steeds beter mijn grenzen op een goede manier aan te geven en eerlijk te zijn over wat ik denk en voel. Zo geneest God mijn denken, mijn gevoel en ook mijn wil. Ik geloof nu dat God mij heeft gemaakt zoals ik ben. Juist zo! Niet om me aan te passen aan anderen maar juist om mijzelf te zijn. Ik mag er zijn, ik ben het waard! Ik ben zoals ik ben…niet zomaar, maar met een reden! God zelf heeft mij lief! Hij heeft een waardevol plan voor mijn leven. Ik ben vrij van schuld en schaamte. Ik zit niet meer vast aan wat anderen van mij zeggen of denken.

Het is nu bijna een jaar geleden maar nog steeds gaat dit door.
Het hangt niet af van “Gods liefde maakt vrij”. Gelukkig niet!
Jezus is bij mij en Hij maakt af wat Hij begon. Zijn proces met mij gaat verder.
Aan mij de moedige taak het ook steeds weer aan Hem over te laten.
Dat werkt door in alles. In mijzelf, in mijn huwelijk, in ons gezin,
in mijn roeping door Hem en in mijn liefde voor Hem.

“Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad!”
Dat is Genade. Dank U Jezus, voor Uw bloed.

Gods wonderlijke genade zij met jou die dit leest!